Uroczystość św. Jadwigi Śląskiej

Szczęśliwy mąż, który ma dobrą żonę, liczba dni jego będzie podwojona. Dzielna żona radować będzie męża, który osiągnie pełnię lat w pokoju.

Dobra żona – to dobra część dziedzictwa, przypadnie w udziale tym, którzy się boją Pana; wtedy to serce bogatego czy ubogiego będzie zadowolone, a twarz jego pogodna w każdym czasie.

Wdzięk żony rozwesela jej męża, a jej rozum orzeźwia mu kości. Darem Pana – żona spokojna, a za osobę dobrze wychowaną nie ma ceny.

Łaską nad łaskami jest kobieta skromna, nie ma nic równie ważnego jak osoba powściągliwa.

Jak słońce wschodzące na wysokościach u Pana, tak piękność dobrej kobiety pośród ozdób jej domu.

Oto słowo Boże.

Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami. Jeśli zaś jakaś wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania rodzicom wdzięcznością. Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych.

Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy. Lecz ta, która żyje rozpustnie, za życia umarła. I to nakazuj, ażeby były bez zarzutu.

Jeśli zaś ktoś nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.

Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ma za sobą świadectwo o takich dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmywała nogi świętych, że będącym w ucisku przychodziła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.

Oto słowo Boże.